Κυριακή 21 Ιουνίου 2015

Σουρεαλισμός και Βαρβαρότητα



Δεν έχω ιδέα τι μέρα θα μας ξημερώσει τις επόμενες μέρες, όσον αφορά το θέμα της διαπραγμάτευσης και του Grexit, αλλά ένα πράγμα θεωρώ πολύ πιθανό. Οι σουρεαλιστικές μέρες που ζούμε τον τελευταίο καιρό θα πάρουν μια γεύση εφιάλτη και θα γίνουν τελικά σαν ταινία του David Lynch. Σίγουρα θα γίνει κάτι κακό, σίγουρα πολλά ακατανόητα θα συμβούν και σίγουρα κάποιοι θα την πατήσουν άσχημα. Κάνω μια μικρή παρένθεση τώρα για να εξηγήσω τη φωτογραφία που βλέπετε παραπάνω. Ο Ιταλός αρχιτέκτονας Federico Babina, έκανε κάποια σχέδια σπιτιών εμπνευσμένα από διάσημους σκηνοθέτες. Όλη τη συλλογή θα μπορούσατε να τη δείτε πατώντας εδώ. 
Αυτές τις μέρες είδαμε αρκετές συγκεντρώσεις στο κέντρο της Αθήνας και θα δούμε και άλλες. Τις μονές μέρες διαδηλώνουν αυτοί που είναι κατά της λιτότητας, του μνημονίου και της Ε.Ε., ενώ τις ζυγές μέρες διαδηλώνουν αυτοί που είναι υπέρ της Ευρώπης, αλλά κυρίως κατά της σημερινής κυβέρνησης. Βέβαια σε αυτούς που διαδηλώνουν κατά της λιτότητας, θα δούμε πάρα πολλούς που ακολούθησαν τις προτροπές πανικού των καναλιών και τράβηξαν ότι είχαν και δεν είχαν από τις τράπεζες (εντείνοντας το πρόβλημα), πάρα πολλούς που δεν θέλουν να βγούμε από το ευρώ, και πάρα πολλούς που αν και παραδέχονται ότι η δομή του κράτους και των λειτουργιών του είναι κακοφτιαγμένη, σπάταλη και δυσλειτουργική, δεν θέλουν να αλλάξει τίποτα, μην τύχει και χάσουν κάποιο από τα προσωρινά δικαιώματα τους. Παράλληλα αυτοί που διαδηλώνουν υπέρ της Ευρώπης και θέλουν να κάνει η κυβέρνηση μια συμφωνία ότι και να γίνει, αν γίνει αυτή η συμφωνία θα κατηγορήσουν την κυβέρνηση για "κωλοτούμπα" και για το ότι δεν κρατά τη θέση της. Παράλληλα μέσα σε αυτούς βλέπουμε άτομα που συγχρόνως βρίζουν το κομματικό κράτος, ενώ λίγο καιρό πριν το ανέθρεφαν, λένε για το ότι η κυβέρνηση πρέπει να ακούσει τους συγκεντρωμένους, ενώ οι ίδιοι λίγους μήνες πριν αγνοούσαν πολύ μεγαλύτερες συγκεντρώσεις με αντίθετα αιτήματα.
Όπως πολύ ωραία έγραψε κάποιος στο twitter "Θέλουμε και αριστερά και ευρώ και διορισμούς και ανάπτυξη και ανεξαρτησία και επιδοτήσεις και διαγραφή χρεών και χαμηλότοκα δάνεια. Απλό."
Εγώ απλά θα πω, ότι μου άρεσε που και στις δύο συγκεντρώσεις ο κόσμος μπόρεσε να ανέβει τα σκαλιά της βουλής χωρίς να τον σαπίσουν στο ξύλο και στα χημικά τα ΜΑΤ. Επίσης θα ξαναπώ, πως ότι και να γίνει ο φτωχός θα συνεχίσει να γίνεται φτωχότερος, τα νοσοκομεία θα ρημάζουν και γενικά αυτοί που πλήρωσαν την κρίση μέχρι τώρα, θα συνεχίσουν να την πληρώνουν.
Παράλληλα στα σόσιαλ μύδια, έχει αρχίσει ένα ξεκατίνιασμα ολκής μεταξύ των δύο ομάδων για το ποια από τις δύο συγκεντρώσεις είχε περισσότερο κόσμο, για το ποια είχε τις περισσότερες άθλιες φάτσες, για το ποιοι σκέφτονται το μέλλον της χώρας, για το ποιοι θέλουν το καλό μας και το ποιοι το κακό μας, για το ποιοι την έχουν μεγαλύτερη τελικά... 
Διαβάζοντας τις απόψεις ατόμων και από τις δύο πλευρές, βλέπω όλο και περισσότερο μίσος, φανατισμό, έχθρα και καθαρά διάθεση καταποντισμού της αντίπαλης πλευράς, και όλο και λιγότερα επιχειρήματα. Κανείς δεν δείχνει να συνειδητοποιεί ότι όλοι είμαστε πάνω στο ίδιο σκοινί, ενώ παράλληλα οι μεν προσπαθούν να κόψουν το μέρος που πατάνε οι δε. Αλλά όποιος και να τελειώσει πρώτος το κόψιμο, όλοι θα πέσουμε. 
Έξω ξαναγράψει για την απίστευτη πώρωση που έχει ο λαός μας με την οπαδοποίηση, με το να μπαίνει σε "στρατόπεδα", με το να βρίσκει εχθρούς συνεχώς. Αν μας δινόταν η δυνατότητα, θα σκαρώναμε έναν εμφύλιο ανά πάσα στιγμή, με οποιαδήποτε αφορμή. 
Το ότι είμαστε επιθετικοί κάφροι είναι βασικό μας χαρακτηριστικό και οι δύσκολες συνθήκες μας έχουν κάνει να ψάχνουμε μάχες παντού. Έχουμε εθιστεί στη βαρβαρότητα. Προχτές το βράδυ στη συνέλευση της πολυκατοικίας που ζω (η οποία έγινε έξω στο πεζοδρόμιο για τυχαίο λόγο αλλά αυτό βοήθησε στο να γίνει το μπάχαλο που θα περιγράψω παρακάτω), μια διαφωνία μεταξύ δύο ατόμων για κάτι πολεοδομικό οδήγησε σε σύρραξη. Και αντί μετά τις πρώτες ψιλές που έπεσαν να επικρατήσουμε οι ψυχραιμότεροι και να καταφέρουμε να χωρίσουμε τους "διαφωνούντες", άρχισε να μαζεύεται κόσμος και να μπαίνουν όλοι στον καβγά, ο οποίος δεν είχε τίποτα να ζηλέψει από τα βρωμόξυλα που βλέπουμε στις ταινίες. Την ώρα που κάποιοι προσπαθούσαμε να τους χωρίσουμε, βλέπαμε άλλους να αρχίζουν, και να μην θέλουν να τελειώσουν! Έβλεπα γιαγιάδες, κοριτσάκια, πιτσιρικάδες, αλλά και εμάς τους "φιλειρηνικούς" να κοιτάμε με απορία άτομα με ματωμένα μάτια και στόματα, με σκισμένα ρούχα, να ουρλιάζουν και να καταριούνται οι μεν τους δε. Άτομα που μας χωρίζουν μια πόρτα, άτομα που έχουν οικογένειες και παιδιά, άτομα που ψηφίζουν και έχουν άποψη για το μέλλον της χώρας, να κυλιούνται για ώρα στον δρόμο και να μην θέλουν να σταματήσουν.
Ας αφήσω όμως λίγο την βαρβαρότητα και ας επιστρέψω στον σουρεαλισμό.
Μέσα σε ελάχιστες μέρες διάβασα ότι άτομα υψηλά στην ιεραρχία της ελληνικής εκκλησίας δήλωσαν τα παρακάτω: 1) η ομοφυλοφυλία προκαλεί καρκίνο, 2) όσοι είναι χριστιανοί δεν πρέπει να κάνουν γίογκα, 3) οι κατηγορίες εναντίων του Βαγγέλη Μαρινάκη είναι ατεκμηρίωτες. Προσοχή, την τελευταία φράση, δεν την είπε κάποιος οπαδός του Ολυμπιακού, αλλά ο μητροπολίτης Πειραιώς. Παράλληλα βλέπουμε να δημοσιεύονται στο διαδίκτυο άρθρα σαν αυτό: "ποιοι άγιοι μας βοηθούν και σε ποια πάθηση", (όπου βλέπουμε ότι υπάρχει ειδικός άγιος για την προστασία από την τριχόπτωση, αλλά και για την προστασία των υπαλλήλων του ΥΠΕΧΩΔΕ Θεσσαλονίκης), αλλά παράλληλα όλο και αυξάνεται ο αριθμός των ανθρώπων που αποφασίζουν να μην εμβολιάσουν τα παιδιά τους, όχι για οικονομικούς λόγους, αλλά γιατί θεωρούν ότι είναι βλαβερά. Παράλληλα διαβάζουμε ότι υπάρχουν γκρουπ μαμάδων στο φατσοτέφτερο, στα οποία καταγράφονται τόσο τρομαχτικές (για οποιονδήποτε λογικό άνθρωπο) απόψεις, που σε κάνουν να σκέφτεσαι ότι η στείρωση δεν πρέπει να γίνεται μόνο στα αδέσποτα. Και αν πω τώρα εγώ πως η μόνη λύση για αυτή τη χώρα είναι ο πυρηνικός όλεθρος θα με πείτε κάφρο... Ας μιλήσω λογικά τότε. Σε τέτοιες φάσεις ζηλεύω αυτούς που πρόλαβαν να φύγουν και να φτιάξουν τη ζωή τους έξω. Νιώθω όλο και μικρότερη μειοψηφία επειδή θεωρώ ότι σκέφτομαι λογικά. Αλλά μάλλον και εγώ την έχω τη δόση μου...
Παράλληλα και με την αφορμή της ήττας της εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου από τα νησιά Φερόε, βγήκαν διάφοροι να ζητήσουν την αποπομπή του Κονέ από την εθνική επειδή έχει αλβανική καταγωγή (ενώ παράλληλα οι ίδιοι νιώθουν "καμάρι" για τα επιτεύγματα του Αντετοκούμπο, ή για τα μετάλλια που έπαιρναν ο Πύρρος, ο Καχιασβίλι και πάρα πολλοί άλλοι). 
Θέλω να γράψω και άλλα, αλλά θα τσαντιστώ και θα απογοητευτώ παραπάνω. Ας βάλω τη μουσικούλα και το ποτάκι μου, να ξεχάσω λίγο αυτά που γίνονται γύρω μου περιμένοντας τις χειρότερες μέρες που θα έρθουν.

Καλό βράδυ, και να προσέχετε...

ΥΓ: Με αφορμή κάτι μπινελίκια που άκουσα λίγα λεπτά πριν (όχι εγώ) πάλι μεταξύ γειτόνων με αφορμή ένα σκύλο ας γράψω δύο αράδες παραπάνω.
Εννοείται ότι δεν το παίζω υπεράνω κράζοντας όλον τον κόσμο που πήγε και στις δύο συγκεντρώσεις, απλά θέλω να τονίσω ότι μου φαίνεται ότι κανείς δεν συνειδητοποιεί ότι είμαστε σε τόσο άσχημη φάση που αν συνεργαστούμε ίσως έχουμε ελπίδα ώστε η κατραπακιά που θα φάμε (είτε μέσω νέων μέτρων που θα οδηγήσουν σε άλλα νέα μέτρα, είτε μέσω χρεωκοπίας) να μην οδηγήσει σε ακόμα μεγαλύτερη φαγωμάρα μεταξύ μας και τελικά στο χάος. Δεν θέλω να μπω στη λογική του ποια από τις δύο πλευρές έχει περισσότερο δίκιο. Και να έχει, αυτό δεν φτάνει. Επίσης κατανοώ ότι "οι θεσμοί" δεν θέλουν το καλό μας, ούτε και πραγματικά ενωμένη Ευρώπη, αλλά να δώσουν ένα παράδειγμα. Κατανοώ ότι αυτοί που το παίζουν λογικοί και Ευρωπαίοι, έχουν απίστευτες ευθύνες για την κατάντια μας, αλλά και οι πρώτη φορά αριστεροί που κυβερνούν τώρα έχουν αποδειχθεί λίγοι και με πολλά τραγικά στελέχη στις τάξεις τους, αλλά και να ήθελαν δεν νομίζω ότι θα μπορούσαν να έκαναν την διαφορά γιατί μεγάλο μέρος κόσμου που τους ψήφισε δεν είναι αριστεροί και πραγματικά δεν γουστάρουν αυτό που θεωρητικά η αριστερά πρεσβεύει. Τελικά παρόλο που έγραψα δυο αράδες παραπάνω στα ίδια καταλήγω. Ελπίδα για τον τόπο καμιανή. Αποδείξτε με λάθος σας παρακαλώ. Είμαι αλλεργικός στη βαρβαρότητα και τη βλέπω να θεριεύει.