Σάββατο 18 Οκτωβρίου 2014

Σκόρπιες Σκέψεις


  Κάθε φορά που προσπαθεί κάποιος να σκεφτεί κάτι σοβαρό, κάθε φορά που κάποιος προσπαθεί να οργανώσει τις πράξεις του με βάση συγκεκριμένους στόχους, κάθε φορά που κάποιος προβληματίζεται για το πως θα βοηθήσει στο να λυθεί κάποιο μικρό ή μεγάλο πρόβλημα που αφορά είτε λίγους είτε πολλούς, κάθε φορά που κάποιος σκέφτεται το πως θα βελτιώσει την κοινωνία, κάθε φορά που κάποιος νιώθει ότι μπορεί να κάνει τη διαφορά, ακούει κάτι σαν αυτά που θα αναφέρω παρακάτω και σκέφτεται ότι δεν υπάρχει ελπίδα για τον κόσμο καμιανή.

Στην Αγγλία υπάρχει ένας Νιγηριανός ποδοσφαιριστής που λέγεται "Αντέμπολά". Βαρέθηκε ο άνθρωπος να του λένε ότι είναι ασθενής από τον ιό έμπολα και αναγκάστηκε να ανεβάσει αυτό στο twitter.


 Στα δικά μας τώρα, μεγάλος προβληματισμός υπάρχει για το ποιος θα είναι ο νέος πρόεδρος της δημοκρατίας και η κυβέρνηση ψάχνει υποψήφιους που θα συσπειρώσουν τους βουλευτές ώστε να πιάσει τον μαγικό αριθμό 180, για να συνεχίσει να βρίσκεται στην εξουσία. Όταν άκουσα ότι ένα από τα ονόματα που προτάθηκαν ήταν αυτό της Μαριάννας Βαρδινογιάννη, νόμιζα ότι ήταν κάποιο τρολάρισμα, ή ότι ήταν άρθρο από "το Κουλούρι", που αναπαρήγαγε κάποιος χωρίς να καταλάβει ότι το άρθρο ήταν χιουμοριστικό. Όταν διάβασα σε διάφορες σελίδες στα ιντερνέτς, ότι πράγματι παίζει κάτι τέτοιο σαν σενάριο σκέφτηκα ότι τελικά η χώρα μας είναι ο παράδεισος του σουρεαλισμού. Και πριν προλάβω να συνέλθω διαβάζω το σενάριο από την Ιταλική εφημερίδα Repubblica, που προτείνει τον Βαγγέλη Μαρινάκη για πρόεδρο της δημοκρατίας. Τότε πραγματικά ήθελα να κοπανήσω το κεφάλι μου στον τοίχο. Ελπίζω να ισχύει αυτό που μου είπε ένας φίλος, που πρότεινε ότι ο Ιταλός δημοσιογράφος που έγραψε το άρθρο είναι μάστορας του χιούμορ και θέλησε να δει πόσο μπορεί να ψαρώσει τα ελληνικά μέσα με κάτι που έγραψε.

  Αλλά τελικά δεν είμαστε μια σουρεαλιστική κοινωνία, είμαστε η φάρμα των ζώων. Σε προηγούμενη ανάρτηση έκραζα μια μερίδα ηλικιωμένων που με άλλοθι την ηλικία τους γίνονται ιδιαίτερα αγενείς. Το έγραψα αυτό όχι γιατί το θεωρώ κάποιο σημαντικό πρόβλημα, αλλά επειδή με ενοχλεί αφάνταστα η αγένεια. Αυτό όμως που δεν με ενοχλεί απλά, αλλά με εξοργίζει είναι το πως κάποιοι εκμεταλλεύονται τους συνανθρώπους τους για να πετύχουν τον οποιοδήποτε ποταπό σκοπό τους. Κάποια ατάλταντα μιάσματα της κοινωνίας, για να κάνουν το κομμάτι τους δουλεύουν ανήμπορους ανθρώπους, και κάποια άλλα ζώα αντί να αντιδράσουν χαχανίζουν. Φυσικά θα καταλάβατε πως αναφέρομαι στην φάρσα που έκανε ο Μάρκος Σεφερλής σε κάποιους ηλικιωμένους.  Και μπορεί να έφαγε κράξιμο (κατόπιν εορτής), και μπορεί να φάει και κάποιο πρόστιμο από το ΕΣΡ, αλλά σίγουρα θα συνεχίσει να κάνει την εκπομπή του και μια μερίδα του κόσμου θα συνεχίσει να τη βλέπει. Μέσα στον κόσμο αυτό θα είναι και ηλικιωμένοι φυσικά, γιατί σαν λαός και σαν κοινωνία ούτε μνήμη έχουμε ούτε καταναλωτική συνείδηση. Δεν ξέρουμε ότι μπορούμε δείχνοντας την προτίμηση ή την δυσαρέσκεια μας, σε κάθε προϊόν (από καταναλωτικά αγαθά, ως τηλεοπτικά προγράμματα) μπορούμε να οδηγήσουμε στην αλλαγή και τη βελτίωση του. Αλλά τι λέω τώρα, τι ζητάω και εγώ...

 Δεν ξέρω πόσοι βλέπετε τη σειρά Game of Thrones, και το ποιους από τους ήρωες της συμπαθείτε. Εγώ είμαι φαν της σειράς, και ένας από τους ήρωες που θεωρώ περισσότερο ενδιαφέροντες, είναι ο νάνος Tyrion Lanister, κυρίως για το ότι προσπαθεί με το πνεύμα και τη νοημοσύνη του να αντιμετωπίσει τα προβλήματα που του δημιουργεί η σωματική του διάπλαση.


 Τη σωματική του διάπλαση όμως, φαντάζομαι ότι γούσταρε μια άμοιρη Ισπανίδα, που διάβασα πως στο μπάρτσελο (δεν το έγραψα λάθος, το bachelor party στα ελληνικά, λέγεται μπάρτσελο) της πήγε με ένα νάνο στρίπερ, έμεινε έγκυος, είπε στον άντρα της ότι είναι δικό του, αλλά όταν το παιδί γεννήθηκε με νανισμό, αναγκάστηκε να πει την αλήθεια. Εγώ απλά αναρωτιέμαι, αν δεν υπήρχε ο Tyrion Lanister, ο νάνος στρίπερ θα έβρισκε δουλειά;

 Πριν ανάφερα ότι δεν υπάρχει ελπίδα καμιανή για την αντιμετώπιση οποιουδήποτε σοβαρού προβλήματος παγκοσμίως λόγω της συνεχώς αυξανόμενης ηλιθιότητας. Αλλά δεν γίνεται να μένουμε με σταυρωμένα τα χέρια. Πρέπει να βάζουμε μικρούς στόχους για τη βελτίωση κάτι πολύ μικρού που απλά θα αλλάξει ελάχιστα προς το καλύτερο τον τόπο μας. Εγώ παρόλο που είμαι καθηγητής φυσικών επιστημών, δεν ενοχλούμαι αν βλέπω κόσμο γύρω μου που δεν έχει ιδέα για τα μαθήματα που διδάσκω. Το θεωρώ δεδομένο. Έχω ένα θεματάκι με τη γλώσσα όμως. Το ξέρω πως και μένα η σύνταξη μου δεν είναι τέλεια, και τα κάνω και τα ορθογραφικά λαθάκια μου, αλλά εκνευρίζομαι αφάνταστα όταν βλέπω να γίνονται δύο συγκεκριμένα λάθη, που χρόνο με το χρόνο παρατηρώ ότι όλο και περισσότερος κόσμος τα κάνει.
Α] Πότε ένα ρήμα τελειώνει σε -ε και πότε σε -αι. "Μην παρκάρεται" "Μην ενοχλείται" "Μην αφήνεται" "Το κτίριο κατοικείτε" και άπειρες άλλες φορές, βλέπω τον κόσμο να αρνείται (και όχι αρνείτε) να μάθει να γράφει τη συγκεκριμένη κατάληξη σωστά. Δεν είναι δύσκολο ανορθόγραφοι συμπολίτες μου. Αν μπροστά από το ρήμα μπορείτε νοητά να βάλετε το "εμείς" ή το "εσείς" η κατάληξη είναι -ε, αν όχι η κατάληξη είναι -αι. 
Β] Το έχω αναφέρει πολλές φορές και γίνομαι κουραστικός, αλλά θα το λέω συνέχεια μέχρι να με βρίσετε. Στην ελληνική γλώσσα το σύμβολο του ερωτηματικού είναι το (;) και όχι το (?). Θυμάμαι πριν κάποιο καιρό όταν είδα φιλόλογο να κάνει αυτό το λάθος να θέλω πραγματικά να τραβήξω τα μαλλιά μου και να πετάξω στον αέρα τις τούφες τους τραγουδώντας "για δες καιρό που διάλεξε, ο χάρος να με πάρει".

 Στην προηγούμενη ανάρτηση μου γκρίνιαζα για την καθυστέρηση των τοποθετήσεων των εκπαιδευτικών και τις χαμένες ώρες διδασκαλίας. Επιτέλους έχω αρχίσει δουλειά σε δυο σχολεία κοντά στο σπίτι μου (περιμένω κάποιος να γκρινιάξει που δεν θα γκρινιάζω πλέον για τα τρένα) και ειδικά στο ένα από αυτά οι πρώτες μου εντυπώσεις είναι πολύ καλές από το πως δουλεύει. Αν δεν είχα χάσει τόσο καιρό τσάμπα, και αν ήμουν από την αρχή στη θέση μου σίγουρα θα μπορούσα να κάνω διαφορετικά και πιο ποιοτικά τη δουλειά μου. Αλλά ας μη γκρινιάξω άλλο, κάλιο αργά παρά ποτέ. Άντε και καλή μας σχολική χρονιά...

 Κλείνω βάζοντας σας ένα βιντεάκι από ένα, άθλιο μουσικά, κομμάτι που όμως έχει πλακίτσα το πως χρησιμοποιεί το ξέσπασμα του γίγαντα Τζενάρο Γκατούζο. Δεν με ενδιαφέρει το αν είναι χάλια προπονητής ή όχι, εγώ τον θυμάμαι σαν παίχτη και γουστάρω το πάθος και τον τσαμπουκά που έβγαζε στο γήπεδο. Επίσης η φράση του "every day malakia" νομίζω ότι ταιριάζει απόλυτα σε αυτό που αντιμετωπίζουμε και βιώνουμε καθημερινά γύρω μας.



Καλό σας βράδυ, και να προσέχετε... 

Δευτέρα 6 Οκτωβρίου 2014

Περί προκλήσεων


 Πριν δυο αναρτήσεις έκραζα τη μόδα του ice bucket challenge. Μέσα στον ένα μήνα που πέρασε έχει κάνει αρκετή "επιτυχία" το bookchallenge (στο οποίο με προσκάλεσαν 4-5 άτομα, αλλά δεν μπήκα στον κόπο να απαντήσω), ενώ είδα να κάνουν εμφανίσεις και τα moviechallenge, songchallenge, guitarchallenge κ.α.. Τις προκλήσεις "ευαισθητοποίησης" τις θεωρώ γελοίες, ενώ παρά το ότι είμαι μέγας οπαδός των λιστών (όντας και οπαδός του High Fidelity) προτιμώ να τις μοιράζομαι σε ζωντανές συζητήσεις ανάλογα με την περίοδο και την κατάσταση στην οποία βρίσκομαι. Και επειδή γενικά με ενοχλούν όλα αυτά που γίνονται "μόδες" στο φατσομπούκι αντί να γράψω τις δικές μου λίστες βιβλίων ή τραγουδιών θα πάω ένα βήμα παραπάνω φτιάχνοντας το υπερchallenge, την πρόκληση των προκλήσεων, το "challengechallenge" ή “Challenge2” δηλαδή! Προτείνω ο καθένας μας να φτιάξει μια λίστα που θα περιλαμβάνει από 10 νέες "προκλήσεις", 5 από αυτές θα είναι ευαισθητοποίησης και 5 από αυτές θα είναι με αγαπημένες λίστες. Σας γράφω τη δικιά μου, προκαλώντας με τη σειρά μου καθέναν από σας προσωπικά και ξεχωριστά να κάνετε το ίδιο.

1. Για να ευαισθητοποιηθεί ο κόσμος στο θέμα της συνεχώς αυξανόμενης μπόχας στα μέσα μαζικής μεταφοράς (λόγω μειωμένης χρήσης αποσμητικού), προτείνω ο καθένας να ανεβάσει ένα βιντεάκι όπου θα πετά μια μελιτζάνα στη μούρη όποιου βρωμάει. #eggplantchallenge
2. Για να σταματήσει ο κόσμος να μπαίνει μέσα στους συρμούς του μετρό πριν αφήσει αυτούς που είναι ήδη μέσα να κατέβουν, προτείνω να ανεβάσουμε βιντεάκια που θα δείχνουν κόσμο να τους δείχνει φωνάζοντας "αυτός ακόμα ψηφίζει ΠΑΣΟΚ". #greensunchallenge
3. Να ανεβάσει ο καθένας μας βιντεάκι στο οποίο θα βάζουμε το χέρι μας στη φωτιά για να ενημερωθεί ο κόσμος για την αποψίλωση του Αμαζονίου #firechallenge
4. Να ετοιμάσετε ένα κοκτέιλ που να περιέχει ξίδι, λιωμένη ωμή σαρδέλα, χυμό μύρτιλλο, γκότζιμπερι, αυγό, δυόσμο και εκχύλισμα γκουαρανά και να βιντεοσκοπήσετε τον εαυτό σας να το πίνει, ώστε έτσι να ενημερωθεί ο κόσμος για την όλο και πιο άνοστη γεύση που έχουν οι ντομάτες θερμοκηπίου. #xerasmachallenge 
5. Να ανεβάσετε βιντεάκι όπου κοπανάτε το κεφάλι σας στον τοίχο, για να ευαισθητοποιηθεί ο κόσμος για την ολοένα και αυξανόμενη διάχυση διαδικτυακής βλακείας. #headbreakchallenge
6. Ανεβάστε μια λίστα με τα δέκα άτομα που θέλετε να φτύσετε στη μούρη #hlebonachallenge
7. Να αναφέρετε δέκα εναλλακτικούς-συνθηματικούς τρόπους για να πείτε ότι πάτε για χέσιμο (π.χ. πάω να μιλήσω με τον πρέσβη του Καζακστάν) #ambassadorchallenge
8. Να πείτε δέκα δικαιολογίες που έχετε χρησιμοποιήσει κατά καιρούς στα μαθητικά-φοιτητικά σας χρόνια όταν δεν παραδώσατε στην ώρα της μια εργασία. #bullshitchallenge
9. Να αναφέρετε δέκα πράγματα που κάποια στιγμή κάνατε, εξόργισαν την/τον σύντροφο σας και ακόμα δεν έχετε καταλάβει γιατί. #whychallenge
10. Και τέλος, ανεβάστε τη λίστα με τα δέκα πράγματα που σας αρέσουν αλλά ντρέπεστε να το παραδεχτείτε. #sinceritychallenge

Φαντάζομαι ότι όλο και κάποιοι από τους αναγνώστες μου διαβάζοντας τον παραπάνω χείμαρρο ασοβαρότητας, θα έκλεισαν τον browser τους και δεν θα διαβάζουν αυτές τις γραμμές. Για σας τους θαρραλέους που αντέξατε, κόβω τις χαζομάρες και μιλώ για σοβαρές προκλήσεις.

  Η προηγούμενη ανάρτηση μου έγινε στις 10 Σεπτέμβρη, μια μέρα πριν ανοίξουν τα σχολεία και γκρίνιαζα για τις διδακτικές ώρες που θα χαθούν επειδή οι τοποθετήσεις των εκπαιδευτικών δεν έχουν γίνει στην ώρα τους. Τώρα που γράφω αυτές τις γραμμές είναι 6 Οκτωβρίου και ακόμα δεν έχω μπει επίσημα σε τάξη, την ώρα που σχολεία της περιοχής μου συνεχίζουν να χάνουν καθημερινά ώρες μαθημάτων της ειδικότητας μου! Μέχρι τώρα παρουσιαζόμουν απλά σε ένα γυμνάσιο και καθαρά επειδή το ήθελα (παρά το ότι είναι κατά των κανονισμών επειδή εκεί δεν ήταν η κανονική μου θέση) έκανα, κατά μέσο όρο, μια ωρίτσα μάθημα την ημέρα. Την Πέμπτη 2-10, στις 10 το βράδυ αναρτήθηκε στο διαδίκτυο η τοποθέτηση μου, και αντί από Παρασκευή να μπω σε μια σειρά, είμαι από γραφείο σε γραφείο και είτε συζητάω είτε τσακώνομαι για να βρούμε μια λύση, γιατί εκεί που με έβαλαν τελικά δεν χρειάζονταν άτομο! Μετά από πολύ δυσκολία καταφέραμε (μάλλον) να βρούμε που θα δουλέψω αλλά δεν μπορώ ακόμα να πάω μέχρι να γίνει το επίσημο συμβούλιο στις 8-10, ("αν όλα πάνε καλά" όπως μου ανέφεραν). Άρα με βλέπω να μπαίνω σε τάξη ένα μήνα μετά την έναρξη των μαθημάτων πράγμα που αναγκαστικά θα μειώσει την ποιότητα της δουλειάς μου γιατί θα τρέχω πανικόβλητος να καλύψω τον χαμένο διδακτικό χρόνο. Νομίζω ότι τελικά το να καταφέρω να έχω μια καλή σχολική χρονιά και για μένα και για τους μελλοντικούς μαθητές μου είναι μια πραγματική πρόκληση. #schoolchallenge
 
  Μερικές εβδομάδες πριν είδα μια από τις πιο αναπάντεχες και σοκαριστικές εικόνες που έχουν αντικρίσει τα μάτια μου. Ήταν μεσημέρι μιας καθημερινής και ενώ ήμουν αραχτός στο σπίτι άκουσα φωνές απ' έξω. Βγήκα στο μπαλκόνι και αυτό που είδα πραγματικά ακόμα δεν μπορώ να το πιστέψω. Στην ταράτσα της απέναντι πολυκατοικίας ήταν ένας τύπος που κρατούσε από τα πόδια ανάποδα μια γυμνή γιαγιά η οποία κρεμόταν στο κενό! Έχετε δει κάποιες ταινίες που ένας "κακός" κρατά κάποιον στο κενό από τα πόδια; Ακριβώς αυτό.

 Τη φωτογραφία που βλέπετε την τράβηξα αφού όλα είχαν τελειώσει (χωρίς θύματα ευτυχώς) και μπορείτε να διακρίνετε το ροζ νυχτικό της γιαγιάς που είχε πέσει αφού αυτή κρεμόταν ανάποδα από την ταράτσα του κτιρίου στα αριστερά (με τα μαύρα κάγκελα). Όταν είδα τη συγκεκριμένη σκηνή δεν ήξερα τι να πρωτοσκεφτώ, αλλά αμέσως καρφώθηκε στο κεφάλι μου η εικόνα της γιαγιάς να πέφτει και να της λιώνει το κεφάλι στα κεραμίδια. Έβλεπα τον τύπο να την κρατά και να αγωνιά μη του πέσει ενώ παράλληλα υπήρχαν δύο ομάδες ατόμων, μία που προσπαθούσε να ανέβει να τον βοηθήσει, και μια μικρότερη που νόμιζε ότι ο τύπος (επειδή ήταν μετανάστης) ήταν κάποιου είδους εγκληματίας και προσπαθούσαν να σπάσουν την πόρτα του σπιτιού του. Απ' ότι κατάλαβα, η γιαγιά τα 'χε χαμένα και περιφερόταν στην ταράτσα και ίσως προσπάθησε να σκαρφαλώσει τα κάγκελα. Ο μετανάστης βλέποντας τη πήδηξε από την ταράτσα του σπιτιού του σε αυτή της γιαγιάς και την πρόλαβε πριν πέσει. Τελικά κάποιοι έσπασαν μια πόρτα, κατάφεραν να φτάσουν στην ταράτσα και να τραβήξουν τη γιαγιά. Εγώ ομολογώ ότι τα έχασα και ούτε έτρεξα να βοηθήσω, ούτε να παρακολουθήσω όλη τη σκηνή με λεπτομέρειες, παρά έμπαινα και έβγαινα στο μπαλκόνι μου πανικόβλητος. Κάποιοι, μεταξύ σοβαρού και αστείου, με έκραξαν που δεν βιντεοσκόπησα τη σκηνή για να βγάλω λεφτά πουλώντας το βίντεο στα κανάλια. Εγώ το μόνο που θυμάμαι είναι την αγωνία στο πρόσωπο του τύπου που έσωσε τη γιαγιά. Πραγματικά απορώ που βρήκε τη δύναμη να τη κρατά στον αέρα τόση ώρα. Φαντάζεστε τι μπλεξίματα θα είχε αν τελικά του έπεφτε η γιαγιά; Και ίσως και κάποια στιγμή στη ζωή του εδώ να έχει φάει και τις μάπες του από τους μαυροφορεμένους φουσκωτούς (που φύονται ακόμα σε μεγάλους αριθμούς) της περιοχής λόγω του μελαμψού του δέρματος. #upsidedowngrannychallenge

  Λίγες μέρες μετά, λίγα τετράγωνα μακριά από το σπίτι μου πάλι συνέβη ένα τραγικό περιστατικό. Όπως μπορείτε να διαβάσετε σε αυτό το άρθρο, ένας ηλικιωμένος αυτοπυρπολήθηκε και τελικά πέθανε. Τυχαίνει να γνωρίζω κάποιες περισσότερες λεπτομέρειες για το συγκεκριμένο περιστατικό, αλλά δεν έχει νόημα να κουτσομπολέψω. Δεν ξέρω τι έχει γίνει με τον κόσμο εδώ γύρω, αλλά το κλασικό που έλεγα πάντα "ο κόσμος έχει σαλτάρει", έχει αρχίζει να συμβαίνει στην κυριολεξία. Ειδικά πολλά άτομα μεγαλύτερης ηλικίας τα βλέπω να μη μπορούν να ζήσουν καλά αυτά τα τελευταία τους χρόνια. Και δεν είναι θέμα οικονομικό, γιατί παλιότερα υπήρχε μεγαλύτερη φτώχεια, αλλά νομίζω νοοτροπίας και αντίληψης. Όλο και σπανιότερα βλέπω ευγενικούς ανθρώπους και όλο και συχνότερα βλέπω αγριεμένους και μίζερους. Τις προάλλες είχα πάει να πάρω φαγητό σε πακέτο, από το δημοτικό μαγειρείο της περιοχής, που έχει πολύ χαμηλές τιμές. Μέσα στα 10 λεπτά που έκατσα στην ουρά, πρόλαβα να ακούσω έναν γέρο να κάνει σαματά επειδή η ουρά ήταν πολύ μεγάλη (τρία άτομα...) και δεν υπήρχαν αρκετοί υπάλληλοι να τον εξυπηρετήσουν, μία γιαγιά αποφάσισε να μου πάρει τη θέση (και την άφησα εννοείται), και ένας άρχισε να σιγοντάρει τον αρχικό παππού λέγοντας ηλίθιες παρατηρήσεις για το πόσο αργούσε η υπάλληλος να κάνει τη δουλειά της (που δεν αργούσε). Εκείνη την ώρα ήρθε στο μυαλό μου αυτό που περνά η αδερφή μου που δουλεύει στη γραμματεία διαγνωστικού κέντρου και καθημερινά βρίσκεται κάποιος ή κάποια που να αρχίσει στα μπινελίκια και αυτή και τις συναδέλφισσες της παρόλο που δεν ευθύνονται αυτές για την ταλαιπωρία τους. Προχθές μου εξιστορούσε το πως δυο παππούδες άρχισαν να ωρύονται επειδή ένα παιδάκι έκλαιγε την ώρα που πήγαιναν να του πάρουν αίμα γιατί "καθυστερούσε την ουρά". Αφενός πρέπει να σκεφτούμε το πόσο δύσκολες είναι οι συνθήκες που πρέπει να αντιμετωπίσει η σημερινή τρίτη ηλικία και το πόσο δύσκολη έχει γίνει η ζωή τους ειδικά αν δεν έχουν ανθρώπους γύρω τους να τους στηρίζουν, αφετέρου πρέπει να τονίσουμε ότι δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί σαν άλλοθι η ηλικία για να δικαιολογήσει την αγένεια και την γαϊδουριά. Είναι πρόκληση το πως θα γίνει και καλύτερη η ζωή των ηλικιωμένων και το πως θα μάθουν κάποιοι ότι πρέπει να φέρονται καλύτερα. #oldpeoplechallenge

Διάβασα ότι λίγες μέρες πριν έγιναν οι απαραίτητες διαδικασίες ώστε τα στέγαστρα του Ολυμπιακού Σταδίου (Καλατράβα) να νομιμοποιηθούν γιατί ήταν αυθαίρετα. Αυτά είχαν οικοδομηθεί χωρίς οικοδομική άδεια. Προφανώς όταν υπάρχουν τέτοιες μεγάλες ανάγκες για την προβολή και το καλό της χώρας (όπως ήταν οι ολυμπιακοί αγώνες) δεν χρειάζεται να τηρούνται οι νόμοι. Εδώ φαντάζομαι ότι όλοι όσοι έχετε ταλαιπωρηθεί με οικοδομικές άδειες, πολεοδομίες, ημιυπαίθριους και άπειρο τρέξιμο από υπηρεσία σε υπηρεσία επειδή χτίσατε από μια αυλή, μέχρι ένα σπιτάκι θα είναι πραγματική πρόκληση το να μη θέλετε να πάτε και να τα κάνετε μπάχαλο στην πολεοδομία της περιοχής σας. #poleodomiachallenge

Και μια πρόκληση για μένα. Να κάνω συχνότερα αναρτήσεις του Νιουσλέτε. #niousletechallenge

Καλό σας βράδυ και να προσέχετε (από όλες τις απόψεις)